en_güzel_öykülerin_mimarı

  Bir insanın varlığı , mekanı cennete çevirirken  dokunduğu  eşyaları kutsal birer puta dönüştürür mü?  

 

  ''Kemal ve Füsun'un sürekli buluştuğu o ev. Her ziyarette biraz daha dolan küllük, anıların yükünü taşır aslında. Ancak füsun gittikçe, tıpkı küller gibi solar 'o' ev de''

 

memory turned into something physical—touched, kept, collected. through Kemal’s obsession, love becomes a museum where each object holds more weight than the moment it came from. these quotes trace that quiet geography of longing. after love fades, what stays behind are the things. a hairpin, a tea glass, the scent of a blouse left hanging. This collage doesn’t try to explain Kemal'madness  it simply lets his feelings take shape  like the museum, it’s full of small, everyday objects that somehow carry enormous weight. in their arrangement, his heartbreak becomes visible messy,  tender,  and deeply human.

     Füsun’nun elinden çıkan izmaritlerin her birine özel bir anı, biçim ve ruh verirdi.  4213 tane izmarit toplamıştı; ona, anlara, duygulara dair..   Her sigara içişimizde hayatımızdan ortalama 7 dakika gidermiş. O halde yaratılan koleksiyonda 491 saatin anıları saklı diyebilir miyiz?   Ya da bu anılar sadece diğer yaşanmışlıkların bir başlangıcı mı? Bizi diğer anılara, mekanlara geçirmeden önceki bir geçiş mekanı mı? Bu 7’ şer dakikalar 4213 tane izmaritlerin her biri bir duygunun temsiline götüren bir başlangıç noktası olabilir mi..   Tek bir nesnenin bile bizi birçok duyguya anıya götürdüğü bu evrende bu duyguların mekanlaştığı bir evren nasıl olurdu peki?      

  masumiyet müzesinden bir daire

 anların, anıların odası  orada kalacak  izleri izleyeceğim

Kemal ve abisinin çocukluğundan ürkütücü ve yabancı bir an, kolu makineye kapan işçi Rahmi Efendi ile bağdaştırdıkları, masaya bıraktığı takma eli, karanlık yazıhanede namaz kılan gölgemsi figür ve akıllarında kurdukları.  

 “elinde bir şemsiye vardı... üzerinde sarı puantiyeli bir elbise ... şemsiye ne olacak peki? dedi... ve gitti.” masumiyet müzesi | orhan pamuk

"Yattığımız yataktan arka bahçede mayıs sıcağında hırsla küfürleşerek futbol oynayan çocukları gördük ve birbirlerine söyledikleri edepsiz şeyleri, bizim kelimesi kelimesine yapmakta olduğumuzu fark edip sevişmemizin ortasında bir an durarak, birbirimizin gözlerinin içine bakıp gülümsedik." -Masumiyet Müzesi, Orhan Pamuk  

   Hayatta, esas mesele mutluluktur. Bazıları mutludur, bazıları mutlu olamaz.                                                     Masumiyet Müzesi-Orhan Pamuk  

 

  "Burada sevişmeyelim...  Kendimi sekreter gibi hissediyorum"      "Sibel sekreterim Zeynep Hanım'ın koltuğuna yarı çıplak oturmuş daktiloyu tıngırdatırken o zamanın mizah dergilerinin, karikatürlerinin, şakalarının vazgeçilmez konusu olan  'budala ve sarışın sekreter' taklidi yapmıştı kıkırdayarak"  masumiyet müzesi-orhan pamuk