en_güzel_öykülerin_mimarı

 

  Kente sızmak, mat-urbanı oluşturabilmek, bir desen bir pattern bulma çabaları.. Farklı farklı birimlerle denenmiş örüntü maketleri. Bunlardan oluşturabilecek ' Alan Mimarlığı'. 1) 2)  

 Hiçbir yere ait olmayanların yankılarını taşıyan öte-yer.. Yenikapı-Samatya bölgesi. Aidiyet kavramlarının çokca kez tartışıldığı. Kalıcı olamamanın yanı sıra terk etmek zorunda kaldığın bir türlü yuva olarak benimseyemediğin bir yer.  Göçlerin, göçmenlerin hikayeleri. Bazen bunlara tanık olanlar bazen hikayelerin baş karakterleri bazense sadece bu olayların yanından geçip gidenler..  Bir de onlar var. 'Echo-forms' varlıklar. Bunlar bu anılardan geriye kalmış izler aslında. Bir zamanlar bir yere ait olmaya çalışmış ve sonrasında kayıp gitmiş. Sadece bir eşya veya bir 'ŞEY' ile varlığını buna bağlayarak sürdürmeye çalışmışlar.  Hepsinin hikayesi burada. 

 

 

 

 

Minik ve sevimli, alçak tavanlı bir dairede yaşıyorlardı; bahçeye bakıyordu. … Pencereleri açıyorlar ve uzun uzun, tam anlamıyla mutlu olarak avlularını seyrediyorlardı. … iki büyük ağaç ve beş minik bahçe arasında … düzensiz büyük taşlarla döşenmiş bir yol uzanıyordu … yağmurun ardından topraktan gelen güçlü kokusu; humus, çürüyen yapraklar hissediliyordu.

 

 zamanla dağılan, birbirini bulan şeyler

 

  anı değil, anılama bunlar. tam olmayan, olmamış gibi kalan...

trenin yaklaşan uğultusu, soğuk raylar, bir anlık tereddüt, sonrası hiçlik...

 serin sularda bir an, her şey uzaklaştı

kapının önünde duran makosenler ve bozuk priz