Hatırlarken Kaybolanlar
Her şey bir sessizlikle başlar.
Göz ucuyla fark edilen bir gölge,
kapanmamış bir kapı,
bir zamanlar çalınmış bir zilin yankısı.
Taşlar anlatmaz ama bilir.
Yokuşlar, adımları ezberler.
Ve biz, bilmediğimiz bir şeyi hatırlıyormuş gibi,
sürekli dönüp bakarız aynı köşeye.
Burası, isimlerin unutulduğu
ama izlerin silinmediği bir yer.
Bazı mekanlar yalnızca yaşanmaz,
orada kaybolunur.
Bu proje, Süleymaniye’deki kişisel hafıza katmanlarını yoklamaya çalışan bir mimari arayışın başlangıç noktasıdır. Bireysel anıların iz sürdüğü, zamanla silikleşmiş mekânsal duyguların peşine düşülür. Bu arayışta mekân, sadece bir yer değil; kaybolan, saklanan ve yeniden duyumsanan şeylerin zemini haline gelir.
Yorumlar
Yorum Gönder