Umut Mekanları
’’ Hiçbir yere ait olmayan yerde , bize ait anıları aramak...’’
Her gün geçip gittiğimiz bir ana yol kenarındaymış hiçbir yere ait olmayan yer. Trafiğin içinde sıkışmış insanların hepsi aynı yerde farklı anılara dalarken bu tepeciği seyrederlermiş. İşte böyle başlamış her şey ,gerçek olduğunu sandıkları bu dünyada başkalarının yazdığı hayatları yaşayan bu insanlar, hiçbir yere ait olmayan tepede kaybolan anılarını aramaya başlamışlar. Ve ''Umut Mekanları'' böyle inşa edilmiş. Umut Mekanlarında geçmiş, gelecek ve anın anıları kapıların ardına gizlenip bulunmayı beklemişler. Beklediğimiz, seçtiğimiz, kırıldığımız ,kırdığımız ,ümit ettiğimiz, sevdiğimiz ve nice anıların kapıları.....
Anı tarlalarına serpilmiş bekleyen anılar Umut Mekanlarında kendilerine bir yer bulmak istemişler. Anılar hiç kimseye ait olmayan bu tepede var olmak istemişler.
’’ Yolların köşesinde kalmış ''Umut Mekanları''ndaki yollar, yollar bir sürü yollar...Hangi anıya gideceğini bilmeden yürüyen insanlar... Yolda kendini arayan insanlar....
![]() |
| +12.00 Kotu Planı |
![]() | |
|
Kırıldığımız Kapının Ardındaki Anı
’’ O günden sonra eski ve derme çatma bir odayla amca baş başa kalmışlar. Artık yapılması gereken pencereden dışarıyı izlemek ve Umut Mekanını beklemek diye düşünmüş amca. Yaşanacak şeyler bitmiş, yaşanmış şeyleri silmiş ’’
Bazı kapılar kırıldığımız anıların odalarına açılmışlar. Bu odalardan birinde yaşayan amca umutsuz olduğunu zannederken, var olmayacağını bildiği anıların beklentisiyle yaşarmış gizliden. Umut mekanlarının ziyaretçilerini hiç gülmeden somurtarak karşılarmış .Fakat her gün bir ziyaretçinin
yolunu beklermiş...
Göğe Bakılan Anı
’’ Kızlar yorulmuşlar her şeye bakmaktan, görmekten ve koşuşturmaktan. Çimlere uzanıp
konuşmadan gökyüzü izlemişler. ’’
Gerçek Sanılan Rüyanın Anısı
’’ Orada yazın kayısı ve nar ağaçları, güzel kokan güller.....hepsi bir yerden tanıdık biliyorum , dolaşıyorum, dolaşıyorum . Bazen de gerilerde kalmış ıssız köşelerdeyim, kayboluyorum.’’
Rüya ormanlarında dolaşırken gördüklerimiz de anılardan bir parça olmuşlar, bazı rüyalar devam etmek için umut olmuşlar, bazıları var olmuşlar ,özlediğimiz günlerden bir parça olup içimizde kalmışlar, sonra hepsi üstü üste gelip birikmiş derinlere gömülmüşler. Umut Mekanlarının derinliklerinde kendilerine bir yer bulup onları bulmamız için beklemişler.
Çocukluğumdaki Kırların Anısı
’’ Biz çocukken bu çayırda kır papatyaları açardı. Bu çayır kimsesiz bahar aylarında bizi bekler bekli, inanırım. Orası biraz çamurlu, baharda çokça yeşil yol kenarında kalmış küçük önemsiz bir tepecik. Ben bu yoldan her geçişimde döner gözden kaybolana kadar çayırıma bakarım, o güne bakarım. Babamla papatyaları topladığımız güne bakarım.’’
Hiçbir yere ait olmayan çayırda yaşanmış bazı anılar. İnsanlar kendilerine ait anıları her geçip gidişlerinde yeniden inşa etmişler. Dönüp dönüp hatırladıkları bu anılar Umut Mekanlarından bir
parça olmuşlar...
Arka Odanın Anısı
’’Gelecekteki anıları düşlediğimiz oda ,kenarında oturduğumuz merdiven, üzerinde dans ettiğimiz el dokuması bir halı. Yıllar sonra dönüp geldiğimde duvarda bana ait bir fotoğraf gördüm’’
Sevdiğimiz kapının ardındaki anı bize küçük görünür fakat zamanla içimize işleyip yer eder yorulduğumuzda ya da mutlu olduğumuzda oraya kaçmak isteriz.
Güzel Kokan Günün Anısı
’’Geçmiş ya da gelecek, var olmasını istediğim bir evde, küçük bir bahçe bahçemde bana ait bir köşe, gölgeler, ışıklar. En çok da kokusuyla aklımda kalmalı bugün.’’
Uzaklardan gelen kokular özlediğimiz anıları hatırlatmışlar. Umut mekanlarının yollarında bizi anılara götüren bazen de kokular olmuşlar.
’’Köprünün altındaki otobüse koşmuuş koşmuuş ama yetişememiş. Bir süre duraktakiler onun ağlamasını izlemişler. Halbuki daha önce de birçok otobüs kaçırmıştı.’’
Beklediğimiz duraklar beklemediğimiz duygularımızı açığa çıkartırken otobüslerin hayalleri de geçer gider umut mekanlarından.
![]() |
| A-A Kesit |

Mutluluğu Düşündüğüm Evin Anısı Sakin Bir Balkon Anısı
’’Hayatta asıl mesele mutluluktur bazıları mutludur, ’’Doğup büyüdüğü şehirden uzakta bir balkondaymış adam.
bazıları mutlu olamaz Sesler değişmiş, görüntürler, kokular hepsi değişmişler.
Orhan Pamuk-Masumiyet Müzesi Artık nefes alabiliyor. Peki özleyecek mi geçmişini?’’
Umut mekanlarında bazı köşeler hayatta bazen Umut mekanlarında bir kapı arzuladığımız anılara
durup dinlendiğimiz anların anılarına götürmüşler. açılmış oraya girenler gün doğumunu izlemişler.
''Hayat üstünde durmadan geçerken adam için ’’Her şeyin yerli yerinde olduğu güzel bir odada üç kız
küçük bir kız ona unutmak istediği anıların günlüğünü var .Üç ayrı dünyanın içinde kaybolmuşken kendi anılarının
bulup getirmiş bir gün.’’ varlığından bir haberler. Aslında biraz da yaşamak lazım....’’
Hiçbir yerin ait olmadığı o yere yanlışlıkla girdiysen İçerideki kimse kapıya gitmeyi seçmiyor bu kapının adı
ve çıkmaya çalışacaksan eğer. Kaçtığın anılar sayfa kaçtığımız kapı.
sayfa dökülebilirler.
’’Her gün geçtiğim o yollara yıllar sonra dönüp baktığımda ’’ Geçip giden ilk aşkın onu fark etmiyor oluşu umurunda değil,
sanki her şey bir günde olup bitmiş kadar kısa, gördüğüm o artık yerdeki kaldırım taşlarının rengini ve köşede bitmiş
tüm insanlar hep hayatımdaymış gibi uzun geldi geçmiş.’’ papatyalara içinde bir yer ayıracak.’’
Bütün yollar tek bir anıya dönüşmüşler kapısız anılar İlk aşkın yaşandığı kaldırım umut mekanlarında birike birike
defalarca yanından geçip gittiğimiz çiçekçiyi, kediyi, bir dağ oluşturmuşlar. Buradan geçen gezginler kendi
ve nice insanı Umut Mekanlarında bir araya getirmişler. hayatlarındaki ilklerden bir iz aramışlar.
![]() |
Maket Fotoğrafları Bir daha bu yoldan geçene kadar Umut Mekanları'na son bir kez baktı...... |
































Yorumlar
Yorum Gönder